Indeks Iziego Sonnabenda, 1928

Indeks studenta Wydziału Medycyny Uniwersytetu Poznańskiego Izaaka Sonnabenda wydany w 1928 roku. Zawiera nazwy wykładów i ćwiczeń, nazwiska prowadzących je, informacje o zdanych egzaminach, poświadzczenia kwestora informujące o złożonych lub odroczonych opłatach czesnego, czy zaliczonych trymestrach. Informacje te powtarzają się do 1932 roku, po czym w studiach Iziego następuje prawie dwuletnia przerwa. W marcu 1934 roku zbiera on w indeksie pieczątki poświadczające, że zwrócił Bibliotece Uniwersyteckiej wszystkie wypożyczone książki i nie posiada wobec uczelni żadnych pieniężnych zobowiązań. Izi rezygnuje ze studiów w Poznaniu i przenosi się na inny uniwersytet. Kolejne wbite i opisane w indeksie poświadzenie z 1936 jeszcze raz informuje, że student Sonnabend nie posiada żadnych zobowiązań wobec UP. Być może Izi potrzebował go, bo kończył studia w Warszawie.

Paszport Estery Biny Sonnabend, 1936

Cztery strony z paszportu Estery Biny Sonnabend, żony Moritza-Mosze Sonnabenda, który został wydany w 1936 roku przez Konsulat Generalny Polski w Paryżu a 6 maja 1938 roku przez ten sam Konsulat został przedłużony o rok, do maja 1939. Następnie 6 maja 1944 roku Konsulat RP w Salisbury, ówczesnej stolicy Rodezji, został przedłużony do maja 1949 roku. Można się zniego również dowiedzieć, że od początku kwietnia niemal do końca czerwca 1936 roku Ester przebywała w Polsce, wjeżdżając do kraju i wyjeżdżając przz przejście graniczne w Zbąszyniu. Żegnałą się przed wyjazdem do Afryki i odwiedziła wówczas również rodzinę kantora w Poznaniu.

Certyfikat Adiego Sonnabenda, 1940

Zaświadczenie wydane 10 lutego 1940 roku przez urzędujące w Kownie, stolicy Litwy, Poselstwo Rzeczpospolitej Polskiej poświadczające, że Adolf Abraham Sonnabend, urodzony 21 maja 1919 roku w Inowrocławiu – w tym momencie jeszcze kawaler – wobec nie posiadania paszportu okazał dowody poświadczające, że jest obywatelem polskim. Posługując się tym certyfikatem Adi zdobył w lutym 1941 roku wizę konsulatu tureckiego w Moskwie i wyjechał do Turcji. Tam poprzez Istambuł,12 marca 1941 roku dopływa statkiem do portu w Haifie. Oprócz tego dokumentu musiał mieć zapewne jeszcze szereg innych, mocnych dokumentów, m.in. zaproszenie do Mandatu Palestyny, które umożliwiły mu wyjazd ze Związku Radzieckiego.

Dokumenty pochodzą ze zbiorów: Archiwum Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, Lawrence'a Neumanna i Ruth Regev