Jak doszło do podjęcia pracy przez Noacha Lasmana w Nikaragui nic nie wiadomo. Podobnie jak Etiopia Nikaragua nie ma jednak własnych wysokokwalifikowanych specjalistów od surowców przemysłowych, dlatego tam jedzie.

Z Izraela wylatuje 10 maja 1977 roku zatrzymując się po drodze w Nowym Jorku, by odwiedzić dawnych przyjaciół oraz zobaczyć - po raz pierwszy i ostatni od 1957 roku - panią Mordkowiczową, swoją przybraną mamę, która uratowała go w czasie Holokaustu. W Managui melduje się około 17 czerwca. Spędzi w Nikaragui miesiąc, poszukując złóż wapieni w położonej w głębi kraju dżungli oraz wzdłuż rzek. Takie dostał zadanie. Kraj jest biedny, zniszczony trzęsieniem ziemi z 1972 roku - centrum stolicy choć minęło pięć lat w gruzach ciągle leży całe - i niewiele znajduje w nim ciekawy rzeczy.

W ramach pracy oblatuje wschodnią część Nikaragui helikopterem, a potem już wozem terenowym wybiera się w różne regiony kraju. Wapieni - w postaci nagromadzenia muszli - szuka nawet w ciepłych lagunach Morza Karaibskiego, ale z tego, co znalazł, jest średnio zadowolony.

To już chyba ostatnia wielka wyprawa tutaj – pisze w jednym z listów. To jego ostatnia zagraniczna praca w ogóle. W połowie czerwca 1977 roku wylatuje z Managui i znów przez Nowy Jork wraca do domu.

Zachowało się około 10 listów Lasmana pisanych odręcznie z Nikaragui do żony i przyjaciół oraz ponad 70 slajdów.